Bijna een jaar na het begin van de oorlog in Oekraïne werd in de Meermin in Edam, het tijdelijk onderkomen voor 225 vluchtelingen, zaterdag een open dag georganiseerd. De hele dag was het een komen en gaan van inwoners die hartelijk werden ontvangen.
De bewoners hadden honderden kleine lekkernijen gemaakt en boden de bezoekers een drankje aan. Alle kamers in het voormalige seniorencomplex zijn bezet. Op twee na, vertelt Roos van de Poppe, gemeentelijk coördinator voor de Meermin. Een van de twee calamiteitenkamers is deze dag opengesteld voor publiek. Twee stapelbedden passen erin en ‘n tafel met stoelen. “Veel families hebben een eigen kamer maar er zijn ook onderkomens waar mensen de ruimte met elkaar moeten delen. Voor ziekte of als er in de regio mensen tijdelijk moet worden opgevangen, vormen deze twee kamers de back-up.”
Roos van de Poppe vertelt dat de sfeer, ondanks eerdere negatieve berichten en ondanks alle stress en toenemend verdriet over het leed in hun thuisland, heel goed is. “Van de 225 mensen zijn er hier 100 kind. Die gaan allemaal naar school en zitten op clubjes. Van de volwassenen heeft bijna iedereen (112 personen) werk gevonden. De overige volwassenen zijn op leeftijd of hebben nog hele kleine kinderen.”
Er is wekelijks een jobcoach aanwezig, evenals maatschappelijk werkers en een psycholoog. “In de bibliotheek volgen 50 bewoners een Nederlandse taalcursus. Anderen volgen digitale cursussen, onder meer Engelse lessen.”
De vele vrijwilligers en begeleiders zien heel gemotiveerde bewoners die er alles aan doen om er een kleine, leefbare gemeenschap van te maken. “Het heeft deze mensen enorm geraakt hoe zij dit najaar zijn neergezet in de publiciteit. Er waren problemen maar voor het overgrote deel is de sfeer hier juist positief.”
Dat is ook wat de bewoners willen uitdragen deze zaterdag. “De gecreëerde negatieve beeldvorming voelde enorm onrechtvaardig. Het gaat hier juist heel erg goed!” Benadrukt een bewoonster via een Oekraïense tolk en inwoonster van onze gemeente.
Dit beeld wordt bevestigd door de vrijwilligers en medewerkers. “Mensen volgen hier cursussen, helpen als vrijwilliger, gaan met hun kinderen naar zwemmen, leggen contacten en leren de taal.”
Inmiddels is de organisatie ook flink verbeterd. In de voormalige keuken is een winkel ingericht met speelgoed, kleding en huishoudelijke artikelen. Lokale vrijwilligers helpen hier dagelijks. “Straks hebben we weer zomerkleding nodig voor jong en oud. En ook glazen en serviesgoed zijn meer dan welkom!”
Omdat er op de kamers niet gekookt kan worden, gebeurt dit in gezamenlijkheid op diverse plekken in het gebouw. “Mensen delen koelkasten, wasmachines en drogers. Bewoners houden zelf alles schoon. Natuurlijk is er hier ook wel eens wrevel en stress. Iedereen zit dicht op elkaar, maar gelukkig is er zoveel hulp en zijn er veel activiteiten, zeker ook voor de kinderen, dat je kunt stellen dat het hier een echte gemeenschap is geworden.”
Voor wie wil stil staan bij het gemis van familie en vrienden is er een ‘ik mis je boom’ geplaatst. Hier hangen bewoners een persoonlijk berichtje om hun gevoel te uiten. “De mensen hier leven van dag tot dag. Dat houdt de spirit sterk. Het valt ons sowieso op dat de Oekraïners een heel sterk volk vormen. Niemand wil breken.”
