Al in 2013 begon Eef Hasert aan een boek over de Nohol. Negen jaar later vindt de presentatie plaats. De oud-vrijwilliger van het roemruchte Edamse jongerencentrum heeft uit 630 affiches ruim 150 stuks geplaatst in een 64 pagina’s tellend boekwerk dat op 23 juli om 16.00 uur gepresenteerd wordt in de Harmonie.
‘Nohol affiches 1972 tot 1994, licht- en zeefdruk’ is de titel. Samen met teksten van enkele betrokkenen geeft het een mooi beeld van de explosie aan activiteiten en creativiteit in het Edam van die tijd. Eef was van van die jongeren. Hij startte in 1979 als vrijwilliger. “Ik nam het maken van affiches over van Djon Doets.” In eerste instantie ging het om lichtdrukken. Later werd dat het veel kleurrijker zeefdrukken.
“Heel veel jongeren kwamen met eigen ontwerpen. De Nohol bruiste met wekelijkse bandavonden, discofeesten, themabijeenkomsten, maatschappelijke activiteiten, theater en film.”
Zijn eerste affiche weet hij zich nog te herinneren: De Nits. Eef was niet opgeleid als zeefdrukker en moest dan ook alles vanaf punt nul leren. Soms drukte hij wel drie affiches in de week.
Verkeerde beeldvorming
“De Nohol was feitelijk een goedlopend bedrijf dat gerund werd door honderden jongeren! Heel veel jongeren van toen hebben later ook een mooie plek gevonden in de maatschappij. En veel hebben dit niet via school verkregen. Je leerde samenwerken, luisteren, je ontplooien. De beeldvorming onder ouderen was soms wel eens anders maar ik durf te zeggen dat de Nohol tot op de dag van vandaag Edam positief heeft veranderd.”
Mooie ontwikkeling
Het boek laat een mooie ontwikkeling zien. Veel kunstzinnige stijlen vanaf het moment dat jongeren op zoek waren naar een eigen centrum in 1972, met soms zeer uiteenlopende uitingen en een steeds strakker beeld. Er staan data op de affiches maar geen jaartallen. Eef heeft dan ook heel veel werk gehad om via de ‘eeuwige kalender’ de juiste volgorde te zoeken.
In 1981 kreeg Eef steun van Jan Wagter en Susette Luger. Jan startte zelfs een eigen bedrijfje op basis van zijn geleerde kennis. ‘Verder hielp iedereen die die week zin had.”
Eef ging jarenlang ook mee als ‘plakker’, een deels illegale activiteit die de regio liet weten wat er in het jongerencentrum gebeurde.
Medio jaren negentig begon de teloorgang. Het tijdperk veranderde. De individualisering van de maatschappij begon, nachtbussen brachten Edammers inmiddels tot laat terug uit Amsterdam.
Wonder
Dat er nog een archief is, is bijna een wonder vertelt Evert. “In 2009 kwam ik in de Singel. Daar vroeg ik de directeur naar het archief. Die was weg, was het antwoord. Maar ik berustte me er niet in want wie zou zo iets doen? Ik kwam Mark van Niele tegen en die vertelde dat hij het archief had gevonden en opdracht had gekregen om alles weg te doen. Ik was des duivels. Ik heb het direct opgehaald, al was het niet helemaal meer compleet. Uiteindelijk waren het er toch nog ruim 600, inclusief de eerste periode in de oude fabriek aan de Baanstraat.”
Samen met Johan Butter ging hij daarna aan het werk om alle affiches te fotograferen. In zijn woning aan het Zuideinde in Volendam stond jarenlang een vaste optelling om alles vast te leggen.
“Het mooiste affiche?” Eef wet het direct. “De ontwerper is me onbekend maar het gaat om een ´rap´ affiche van 3 februari 1989. Dat beeld staat voor alles wat de Nohol zo leuk maakte: jong, beetje brutaal en vlot!”
Het boek kost 19,95. De vormgeving is van Peke Kuiken. Het boek zal onder meer bij Het Pakhuys te koop zijn. Dit najaar volgt nog een expositie in jazzclub Mahogany Hall, waar Eef tegenwoordig vrijwilliger is. “De eventuele winst gaat naar Kaaspop en het Singelfestival.”
