Twee maanden geleden maakte Luc Kroon (23) bekend zijn badmuts aan de wilgen te gaan hangen. Een nieuwe blessure betekende voor Kroon dat hij weer drie maanden niet zou kunnen zwemmen, waardoor het seizoen 2024-2025 eigenlijk alweer klaar was. Na deze aderlating koos hij ervoor om zijn zwemcarrière te beëindigen. Hij kijkt terug op een loopbaan met diepe dalen, maar vooral hoge pieken. Daarnaast kijkt hij vooruit, naar het afronden van een studie.
Luc Kroon begon als jonge jongen met zwemles terwijl hij ook nog op voetbal zat. Zijn talent in het water viel al snel op bij zijn zwemjuf, die hem aanraadde om zich aan te sluiten bij zwemvereniging Ed-Vo. Daar zette hij zijn eerste stappen in de wedstrijdzwemwereld. Naarmate hij ouder werd, begonnen de prestaties te komen. Op zestienjarige leeftijd werd het serieuzer: Luc kreeg een nieuwe coach, trainde in Amsterdam en ging daar ook naar een middelbare school. Terwijl zijn vrienden in Volendam uitgingen, koos Luc voor een ander pad. “Zij zaten elke week in de bar, en ik natuurlijk niet,” vertelt hij.
Toch had hij daar geen moeite mee. “Af en toe stond ik zonder te drinken op De Dijk, maar een week later was ik dan bijvoorbeeld weer in Amerika voor een toernooi,” blikt hij terug. Voor Luc woog het missen van die gezelligheid niet op tegen de kansen die hij kreeg. Op jonge leeftijd hoorde hij al bij de Nederlandse top in zijn leeftijdsklasse. Hij won veel goud op het NK Jeugd, maar moest door de coronacrisis even pas op de plaats maken. “We hadden anderhalf jaar helemaal geen toernooien,” vertelt hij. Begin 2021 sloot hij zich aan bij een Canadees team, wat een onverwachte wending in zijn carrière bracht. “Ik won ineens veel wedstrijden, en het bleef maar beter gaan. Dat jaar overtrof al mijn verwachtingen,” aldus Luc.
Voor Luc verliep 2022 een stuk moeizamer. In februari testte hij positief op het coronavirus, wat zijn seizoen flink beïnvloedde. “Ik voelde niets van de besmetting, maar had daarna drie maanden bijna geen conditie meer,” vertelt Luc. Hierdoor miste hij de kwalificatie voor de wereldkampioenschappen. Toen hij eindelijk weer in vorm kwam, zwom hij persoonlijke records. “Op het NK haalde ik een tijd waarmee ik de halve finale van het WK had kunnen bereiken,” blikt hij terug.
“Het was natuurlijk vervelend dat ik wist dat ik zo ver had kunnen komen, maar ik was op dat moment vooral blij dat ik daartoe in staat was”. In de maanden daarna presteerde Luc goed op internationale toernooien, maar in december sloeg het noodlot opnieuw toe. Tijdens een vlucht naar Australië scheurde hij zijn trommelvlies. Ondanks de pijn bleef hij trainen voor het WK, een beslissing die hij achteraf betreurde. “Het deed ontzettend zeer, maar ik wilde die laatste twee weken blijven trainen,” zegt Luc. Het WK werd een teleurstelling: “Alles ging mis, en mijn zwembroek scheurde ook nog eens tijdens een wedstrijd.” Begin 2023 besloot Luc uit zijn team, HPC Amsterdam, te stappen. “Tijdens de coronatijd werkte het nog, maar daarna liep de samenwerking niet meer goed,” legt hij uit. Kort daarna liep hij een zware knieblessure op, waardoor hij vier maanden uit de roulatie was. Na zijn herstel verhuisde Luc naar Australië om daar te trainen. Hoewel hij het leven daar geweldig vond, viel het zwemmen tegen. “Ik had nog steeds last van mijn knie, en mijn prestaties vielen tegen,” zegt Luc.
In 2024 keerde Luc terug naar Nederland voor de Eindhoven Qualification Meet (EQM). Kort na zijn aankomst overleed zijn opa, wat een zware week voor hem betekende. “Dat had zeker impact op mijn resultaten bij de EQM,” vertelt hij. Terug in Australië bleef het lastig om zijn vorm terug te vinden. Hoewel trainingen goed gingen, voelde zijn lichaam anders. “Het leek gewoon alsof mijn lichaam niet meer wilde,” blikt Luc terug op die moeilijke periode. Na een vakantie in Nederland hervond hij zijn energie en motivatie. “Ik had een geweldige zomer en was klaar om weer te vlammen in Australië,” zegt Luc.
Maar onderweg naar Australië sloeg het noodlot opnieuw toe: zijn trommelvlies scheurde weer tijdens de vlucht. Dit betekende voor hem dat hij weer drie maanden niet mocht zwemmen, wat een zware klap was. Dit leidde uiteindelijk tot de moeilijke beslissing om zijn zwemcarrière te beëindigen. “Ik zou drie maanden moeten wachten om weer te zwemmen, zonder in Australië geld te verdienen, terwijl ik ook nog last had van mijn knie,” legt Luc uit. De opeenstapeling van problemen maakte stoppen de beste keuze. Toch kijkt Luc vooruit naar de toekomst. “Ik ben nog maar 23. Als ik nu ga studeren, ben ik op mijn 28e klaar,” zegt hij met een positieve blik
De afgelopen maanden heeft Luc een baan gevonden in de Amvo in Volendam. Hij is daar ondertussen de bedrijfsleider. Volgend jaar wil Luc zijn studie weer op gaan pakken. Hij heeft al een jaar geneeskunde gestudeerd, maar zou graag een opleiding tot luchtverkeersleider willen gaan volgen. Terugkijkend op zijn carrière meent Luc dat hij een mooie loopbaan heeft gehad. “Soms vielen de resultaten een beetje tegen, maar mijn leven in Australië was echt fantastisch en ik heb gelukkig genoeg hoogtepunten mogen meemaken. Luc sluit een functie in de zwemwereld niet uit in de toekomst. “Het zou mij wel leuk lijken om bijvoorbeeld als sportarts te werken voor een zwembond, dus ze mogen mij altijd bellen”.
