Na 44 jaar zal Jack Visser (66) deze kermis voor het laatst te zien zijn als barkeeper in de Prinsenbar. Jack stelde al die jaren de muziek samen voor het kermisfeest. Waar het eind jaren ’70 draaide om Engelstalige rockmuziek met de Stones als grote hitmaker, is het tegenwoordig veel meer een mix aan muziekstijlen. Jack heeft nog altijd aansluiting bij de nieuwe generaties maar stoppen speelde al langer door zijn hoofd. Van cassettebandjes en singletjes tot Spotify. Maar altijd op zoek naar de ultieme kermishit!
In 1979 startte Jack, die naast de bar woonde boven de groentezaak van zijn ouders, als glazenophaler en barkeeper. In die jaren vond het feest nog volledig binnen plaats. “Zo’n tachtig tot honderd man binnen en een enkeling op de stoep, wachtend om binnen te komen.”
Dick Besseling, die de bar in 1970 oprichtte, kende Jack als bezoeker. En wist dat Jack thuis veel muziek draaide. “In jongerencentrum Nohol was ik vrijwilliger en op muziekavonden stond ik daar achter de bar. Dick vroeg me om te komen werken.”
Euforisch
Begin jaren tachtig ontdekte Jack dat ook Nederlandstalige muziek voor een euforische feeststemming kon zorgen. Andre Hazes kwam op en de bar stond op z’n kop. Zo verbreden de muziekstijlen zich langzaamaan, terwijl de Prinsenbar het feest groter en professioneler aanpakte.
Steeds drukker
“Het werd steeds drukker op straat. Halverwege de jaren tachtig werd het pleintje achter de bar er bij betrokken als dansvloer en op het balkon vonden optredens plaats. En later ook op een boerenkar in de Prinsenstraat. Van 100 man in de bar groeide het festijn tot vier dagen feest voor vele honderden bezoekers.”
Jack: “De Prinsenbar kreeg gaandeweg een naam in de regio. Zeker door de muziekkeuzes. Daar ben ik wel trots op.”
Het was en is hard werken met kermis. “Zeker in het begin wisselde ik vooraf opgenomen muziekbanden af met het draaien van hits en het werk als barkeeper. De cassettes nam ik thuis op. daar was ik het hele jaar wel mee bezig.”
Edam versus Volendam
Terwijl de kermissen al jaren een vaste volgorde hebben, was het in de jaren tachtig nog om en om: eerst Edam en dan Volendam en dan weer andersom. “Er werd tussen de verschillende barren daarom goed op elkaar gelet.”
Dak eraf
Het mooiste voor Jack was om de tent op z’n kop te krijgen. En een echte kermishit te creëren. Hij herinnert zich nog een relatief onbekende Franse band Mau Mau genaamd. “Het dak ging er af en ‘Volendam’ nam het over.”
Nieuwjaarsramp
Niet elk jaar was het kermis. In 2001 ging er door de Nieuwjaarsramp een streep door heen en ook in de twee jaar corona ging het feest niet door. Maar al die andere jaren was Jack paraat.
Herinneringen
Herinneringen heeft hij te over. Zo stond hij op een zaterdag met z’n rug naar het publiek een plaatje te verwisselen. “Ik draaide me om en de hele bar was leeg. Dacht even dat het door de muziek kwam, maar iemand had een stinkbom gegooid. Als laatste holde ik met de geldkluis naar buiten.”
Ook haperde op een overvolle kermisavond de muziek een keer. Gelijktijdig vielen alle gesprekken in één klap stil. Behalve één bezoeker: die was net in een serieus gesprek aan het vertellen dat ‘Hij ook wel eens een vriendin wilde”. De hele bar was direct op de hoogte….
Maandag na kermis
Berucht en beroemd waren in die jaren de maandagen na kermis. Wie er nog niet genoeg van had verzamelde zich ’s middags met het horecapersoneel op de stoep van de Prinsenbar. Dan ging iedereen nog één keer tot het gaatje om te eindigen in Volendam.
Jack noemt de overgang van glas naar plastic glazen de allergrootste uitvinding. “Er gebeurde zoveel ongelukken, groot en klein, dat was direct voorbij.”
Dwars
Tussen 1980 en 1988 werkte Jack vast in de Prinsenbar. Daarnaast werkte hij nog in de kaas. In 1987 ging hij werken bij Elsevier, waar hij vorig jaar na 35 jaar afscheid nam. Nu heeft hij pensioen en voldoende hobby’s. Waaronder ‘werken’ bij Dwars waar hij zijn kennis van muziek deelt met Frank van den Berg en helpt om de groeiende collectie onder te brengen. En dat in het pand waar hij jaren werkte als kaasmedewerker.
Hij roemt Sonny de Graaf, de huidige eigenaar van de Prinsenbar, die de kermis professioneel aanpakt en durft te investeren. “Zoals vorig en dit jaar met de tent.”
Laatste jaar
Zijn laatste jaar moet een knaller worden. Als Nederlandstalige kermishit tipt hij het nummer ‘De Engelbewaarder’ van Marco Schuitmaker. Hij heeft zijn lijst weer af en ook dit jaar is het een mix van allerlei muziekstijlen. Voor de laatste keer zal Jack het Edamse kermisfeest kleuren.
“Het is genoeg geweest. Je publiek wordt steeds jonger. Nu ook de organisatie van de autopedrace verjongt is het een goed moment om zelf ook te stoppen. De kermis in Edam heeft nog steeds regionale bekendheid. Ondanks dat er in al die jaren enorm veel veranderd is. Toen we begonnen hadden we alleen de Nohol. Naar kermis keek je echt uit. Dat is gelukkig nog zo, terwijl je ongeveer elke week wel een groot festival hebt waar jongeren op af komen. Toch staat kermis nog steeds voor vrijheid en vier dagen zorgeloosheid. Dat is niet veranderd.”
