De binnenstad maakt zich op voor de komst van de Sint. Her en der staan de dranghekken al klaar voor de optocht die zich de volgende dag zal bewegen door het centrum. Het is zaterdagochtend en ik loop klokslag tien uur langs de versierde etalages in de Kleine Kerkstraat. Langs de Speeltoren via de Molensteeg loop ik naar het Jan van Wallendalplein, want daar staat Lia mij op te wachten.
‘Comfortzone’
“Ik heb niet zoveel te vertellen hoor”, zegt Lia bescheiden. “Dit is nogal uit mijn comfortzone” Misschien is dat dan juist een goed moment om haar veel vragen te stellen. Want, zo heb ik in het Edamse vernomen, keert deze ‘binnen de vestingmuren’ geboren en getogen Edamse, na ruim veertig jaar ‘buiten de vestingmuren’ te hebben gewoond, terug naar de binnenstad.
‘Jan van Wallendalplein’
“Hier ben ik geboren!”, deelt ze met me terwijl ze naar huisnummer 25 wijst. Het huis bood onderdak aan Lia en haar negen broers en zusters en haar ouders. “En dan was de voorzijde van het huis ook nog een bakkerswinkel”, voegt ze daar aan toe. Ze kan zich nog helder voor de geest halen hoe het er van binnen uit zag en hoe bepaalde kenmerken van de bakkerij nog zichtbaar waren in het pand. “We hebben eigenlijk altijd over ‘de winkel’ gesproken als we het hadden over de voorkamer. Terwijl er natuurlijk al lang geen winkel meer was”. Zo herinnert ze zich ook hoe ze speelde op het autovrije Jan van Wallendalplein. Van de tijd dat het pand als bakkerij diende weet zij niets meer. Vlak na haar geboorte heeft het huis een volledige woonbestemming gekregen. De oudste ging al uit huis toen zij geboren werd. Ze was op twee na de jongste van het gezin.
‘Molenbuurt’
Terwijl we via ‘het Zij’ richting de Pompsluisbrug lopen, betreden we als eerste de Westervesting en lopen we richting de Grote Kerk. Lia vertelt ondertussen hoe zij op haar 21ste haar ouderlijk huis, en daarmee ook de binnenstad, verliet samen met haar Pieter. In de Koggenstraat bouwden ze aan het fundament van hun eigen gezin waarop ze kort daarna als één van de eerste bewoners hun nieuwe huis betrokken in de toen net opgebouwde Molenbuurt van Edam. De school was om de hoek en het buurtje diende als een fijne speelplek voor de kinderen. “We hebben hier veertig jaar met onze drie kinderen fijn gewoond, maar ik ben nu wel klaar voor een nieuwe fase. We kijken al een tijdje uit naar onze plek aan de Baandervesting. Daar wordt momenteel de laatste hand gelegd aan het als casco opgeleverde appartement.” Op de vraag of ze moeite heeft om haar woning in de Molenbuurt achter te laten antwoordt ze: “Het zal wennen zijn, maar in de loop van de tijd hebben we al zo veel opgeruimd dat het nu ook al bijna niet meer als ‘ons huis’ voelt. Gisteren heb ik de tuin winterklaar gemaakt. Hoe fijn tuinieren ook kan zijn, toch is dat iets waar ik afstand van kan nemen. Er komt vast weer ruimte voor wat nieuws”.
‘Bezige Bij’
Lia gaat uitdagingen niet uit de weg en is eigenlijk altijd wel bezig. Ze heeft in de loop van haar werkzame leven, naast de zorg voor haar kinderen, diverse banen gehad. Onder andere bij Edammer winkeliers. Op een gegeven moment heeft ze zich laten omscholen tot zwemlerares wat ze geruime tijd met veel plezier heeft gedaan. Maar ook nu ze met pensioen is verveelt ze zich geen moment. Met onder andere de kleinkinderen, sporten, creatieve hobby’s zoals schilderen en het hondje van haar jongste dochter heeft ze genoeg om handen om haar dagen mee te vullen.
‘Uitzicht op de Speeltoren’
Aangekomen op het parkeerterrein van de Baanstraat laat Lia zien welk appartement van haar is en ze wijst naar haar balkon. Een stadsgenoot die met de auto geparkeerd staat op het pleintje luistert aandachtig mee. “Vanaf daar heb je een fraai uitzicht op de Speeltoren! Nu worden de vloeren gelegd en mogen we even niet naar binnen, maar daarna gaat het echte inrichten en verhuizen beginnen en kunnen we binnen afzienbare tijd weer terug naar de oude kom”.
‘De Grote Klok’
Ze is het afgelopen voorjaar gevallen met een paar gebroken rugwervels als gevolg. Bij de pakken neer zitten doet ze niet en ondanks het feit dat de beperkingen haar niet gunstig stemden, bleef ze zoeken naar mogelijkheden en denken in oplossingen. Met een groot vertrouwen dat het weer goed zal komen, ook al is dat een zaak van lange adem. Deze Edamse zal binnen onze vestingmuren hoe dan ook een ‘mindfull’ nieuwe levensfase tegemoet treden onder de Speeltoren. En met dit artikel hebben we getracht dit aan de ‘Grote Klok’ te hangen.
