Eveline werkt bij LM Publishers in het Dwarspand, samen met Ron Smit managen zij de uitgeverij. Daarvoor heeft ze heel lang voor Beemster Kaas gewerkt, daar zullen ook veel mensen haar van kennen. Ze organiseerde daar evenementen en was ook betrokken bij de kaasmarkten in Edam. Naast de uitgeverij werkt ze ook als zelfstandige uitvaartbegeleider. Sinds kort woont Eveline in Purmerend, daarvoor heeft ze 25 jaar in Edam gewoond.
Ben je maatschappelijk actief? “Ja, we maken vooral boeken die ertoe doen. LM Publishers is een vervolg op de uitgeverij van het toenmalig Tropenmuseum. Onze boeken hebben betrekking tot kunst, cultuur en de meeste zijn ook maatschappelijk georiënteerd. De menselijke en maatschappelijke kant, daar word ik heel enthousiast van.”
Wat is je mooiste materiële bezit? “Dat is mijn camper. Ik ga het liefst alleen met mijn hond Angel op pad. Vaak ga ik naar Frankrijk of Spanje en soms neem ik een van mijn kinderen (20 en 26 jaar oud) mee. Ik zet de camper in de weekenden ook vaak bij camping het Strandbad neer; dan heb ik nog een beetje het gevoel dat ik in Edam woon. Ik mis Edam en zo kan ik toch op de fiets naar mijn werk en vrienden.”
Wat is je ultieme geluksmoment? “Als ik na zo’n vakantie Edam weer binnenrijd. Edam voelt al thuis, ook al woon ik er niet meer. Waar ter betrokkenheid van buren, bijvoorbeeld na het overlijden van mijn zus, heeft mij diep geraakt. Ook bij de geboorte van mijn kinderen of het mantelzorgen van mijn ouders, ze waren er allemaal voor ons. Dat zijn de mooiste dingen, het meeleven met elkaar.”
Waar ga je het liefste uit of uit eten? “In Edam, haha! Eten aan de waterkant van het Strandbad, met het uitzicht op het Markermeer, dat blijft geweldig. Edam blijft mij het vakantiegevoel geven, ook in de winter. Ik vind het ook heerlijk om bij de Harmonie op het terras te zitten of op zondagmiddag naar de livemuziek te luisteren en vrienden te ontmoeten wereld ik ook ben geweest, Edam blijft het leukst: het kleinschalige en het sociale karakter. De. Maar ook La Galera en het Damhotel, ik kom er al jaren maar het blijven fijne plekken.”
Wat is je passie of hobby? “Dat klinkt misschien raar, maar dat is de uitvaartbegeleiding. Toen mijn zus was overleden, 20 jaar geleden, heb ik de uitvaart geregeld en ik zag dat er nog een behoorlijke slag te slaan was. Uitvaartbegeleiders in het zwart gekleed en iedereen deed maar wat. Ik wilde het met mijn zus compleet anders invullen en samen met vrienden en familie hebben we er een onvergetelijke dag van gemaakt. Ik heb toen een opleiding gevolgd en ben zelfstandig uitvaartbegeleider geworden. Dit is altijd mijn passie gebleven, het begeleiden van mensen in een hele moeilijke week, zodat ze daarna kunnen terugkijken op een mooi afscheid.”
Waar heb je een hekel aan? “Ik heb niet zo snel een hekel ergens aan. Maar als mensen snel een mening vormen over iemand, vind ik dat wel lastig. Ik kan overal wel het mooie van inzien. Zelfs het wonen in Purmerend; het mooie groen om me heen, dicht bij het theater en een kneuterig filmhuis. Ik zie de voordelen. Alleen de kortzichtigheid van mensen, daar kan ik niets mee. Heel veel mensen in Edam vind ik juist niet kortzichtig. Dat was mijn eerste indruk toen ik hier net kwam wonen.”
Wat is jouw guilty pleasure? “Dan kom ik toch weer terug op de uitvaart. Niet alleen de begeleiding van de nabestaanden, maar ook de verzorging van een overledene, de opbaring. Het lijkt bizar dat ik dit een guilty pleasure noem, maar je moet het niet als ‘pleasure’ in de zin van ‘plezier’ zien. Laat ik het maar ‘worthy pleasure’ noemen. Hoe dan ook: een mooie opbaring van je geliefde, liefst thuis, kan zoveel positiefs doen voor het rouwproces van iedereen. En dat kan ook op een natuurlijke manier, bijvoorbeeld boven graszoden. Het rouwproces is ontzettend belangrijk, dus als een overledene mooi is opgebaard, kun je ook goed afscheid nemen.”
Wat is je grootste angst? “Dat mijn kinderen iets overkomt. Ze zijn mijn allerliefste en tegelijk was de puberteit turbulent. Uiteindelijk komt alles goed, maar je blijft moeder en de angst dat er iets met ze gebeurt zal ook altijd blijven. Dat zou kunnen komen door wat er met mijn zus is gebeurd, het leven kan ineens over zijn. Daarom geniet ik ook van het leven en elk moment.”
Welk talent zou je willen bezitten? “Ik zou wat zakelijker willen zijn. De uitgeverij is een stichting; met subsidies kunnen we prachtige boeken maken. Misschien als ik wat zakelijker zou zijn, had ik weer een mooi oud pand kunnen kopen op een van de grachten in Edam. Met een appartementje in de Proeve te zijner tijd ben ik ook al heel erg blij! Het is mijn droom om daar oud te worden.”
